Als de westelijke bandgekko een weerloze krekel of worm wil opeten, slokt hij deze gewoon op.

“Best saai”, zegt Malachi Whitford, ecoloog aan het Clovis Community College in Californië.

Maar als dezelfde gekko op gevaarlijker prooien jaagt, zoals een duinschorpioen, gebruikt hij een andere strategie: hij verdraait zijn lichaam alsof hij een veerachtige spanning opbouwt voordat hij op de spinachtige afgaat, zegt Whitford. Zodra hij toehapt, begint de hagedis te spartelen als een concertbezoeker in een moshpit.

"Als je het met het blote oog bekijkt, lijkt het bijna alsof de gekko een medisch probleem heeft", zegt Whitford, die een onderzoek leidde waarin het nieuwe gedrag werd beschreven in het Biological Journal of the Linnean Society. "Het is gewoon zo snel en zo gewelddadig." Mini sekspop

Om het nader te onderzoeken, vingen Whitford en collega's verschillende wilde gekko's en schorpioenen en filmden de aanvallen van de reptielen in het laboratorium met een hogesnelheidscamera. De beelden suggereren dat het spartelen mogelijk een poging is om de delicate angels van de schorpioenen te breken of te voorkomen dat ze veel gif afgeven. Of misschien proberen de gekko's de schorpioenen gewoon te doden. (Lees hoe kleine spinnen hagedissen drie keer zo groot maken.)

Hoe het ook zij, de gekko's hebben een gedrag ontwikkeld waardoor ze zich kunnen voeden met een zeer gevaarlijke voedselbron, zegt Whitford.

Het is slechts één voorbeeld van hoe roofdieren zelfs de meest formidabele verdediging van potentiële prooien weten te omzeilen.Sekspop met platte borsten

Roofvogels versus wespen: strijd om de boomtoppen

Het opnemen tegen een enkele stekende spinachtige is niet voor bangeriken. Aan de andere kant is het vechten tegen een kolonie van honderden of duizenden giftige vliegende insecten wel een heel ander verhaal. Anime sekspoppen

Roodkeelcaracara's zijn sociale, middelgrote roofvogels die samenwerken in laaglandbossen in Midden- en Zuid-Amerika om wespen van verschillende soorten aan te vallen. Ze jagen vaak op wespen van de Epiponini-stam, waartoe ook de zogenaamde krijgerwespen behoren. (Lees meer over een verwante soort, de kuifcaracara.)

Eerst duiken de vogels om de beurt op de wespennesten, die variëren van grapefruitformaat tot groter dan een watermeloen. Elke aanval betekent het risico op pijnlijke steken, maar uiteindelijk smijten de caracaras de constructie naar de bosbodem. De vogels verslinden vervolgens de eiwitrijke wespenlarven terwijl de volwassen wespen vluchten.

"De roodkeelcaracara's maken gebruik van wat bekend staat als de vluchtreactie", zegt Sean McCann, een onafhankelijk natuurhistoricus uit Vancouver, British Columbia, die diergedrag bestudeert. "In feite is dat wanneer de wespen hun nest verlaten voor een onverslaanbare vijand."