Veel volwassen poppen uit de VS, Duitsland en België op voorraad, snelle levering! Kom op!!!

De drijvende kracht achter de Amerikaanse poging om een ​​wolharige mammoet te creëren is een gigantische, bebaarde geneticus genaamd George Church. Geef ons een karakterschets en beschrijf het project dat hij leidt.

Hij lijkt wel uit een Hollywoodfilm te komen. Hij is 2 meter lang, heeft een enorme baard en een halo van wit haar, zoals je je voorstelt dat God eruit zou zien [lacht]. Hij groeide op in de moerassen buiten Tampa, Florida, opgevoed door een alleenstaande moeder. Vanaf zijn twaalfde begon George te denken dat hij uit de toekomst kwam, dat hij nu in het verleden leefde en dat het zijn taak was om de wereld te veranderen in de wereld waar hij vandaan kwam.

Hij is net de Einstein van vandaag. Hij was de jongste wetenschapper in het Human Genome Project, waar hij snellere manieren bedacht om het menselijk genoom te sequencen en genen te lezen. Realistische seks met een siliconenpop

De andere pool van dit initiatief is de Siberische steppe. Vertel ons over het vader-zoonteam, Sergei en Nikita Zimov, en het idee achter Pleistocene Park. Kleine Sekspop

De grote vraag is: waarom maken we een wolharige mammoet? Het antwoord ligt toevallig in Rusland. De Siberische vlakten, of steppen, zijn uitgestrekte stukken land bestaande uit permafrost, [waar veel van hun dierenpopulaties zijn verdwenen]. Vroeger was dat niet zo. En het probleem is dat de toendra een tikkende tijdbom is. [Gevangen] in de permafrost [zit] meer koolstof dan wanneer we alle bossen op aarde drie keer zouden verbranden. En naarmate de aarde opwarmt, komen we steeds dichter bij het punt waarop [de permafrost smelt] en deze tijdbom zal ontploffen. Opblaasbare sekspop

Sergei en zijn zoon Nikita voeren al sinds de jaren 80 een experiment uit waarbij ze een deel van de toendra afzetten en dieren uit het Pleistoceen, zoals rendieren, bizons en Yakut-paarden, opnieuw introduceerden. Ze brachten ook een Russische tank mee om een ​​mammoet na te bootsen. Ze ontdekten dat je de temperatuur van de permafrost met wel 15 graden Fahrenheit kunt verlagen door deze dieren opnieuw te introduceren. Dat komt doordat grote herbivoren de groei van steppegrassen stimuleren, die op hun beurt een hoog albedo-effect hebben. Deze lichtgekleurde grassen reflecteren zonlicht terug de atmosfeer in als een spiegel, waardoor de warmte die door de aarde wordt opgenomen, wordt verminderd en zo de temperaturen worden geminimaliseerd – en het smelten van de permafrost wordt verminderd.