"ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਸ਼ੇਖੀ ਮਾਰਨ" ਦੀ ਧਾਰਨਾ ਅੱਜ ਦੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਇਹ ਨਿਮਰਤਾ ਦੇ ਭੇਸ ਵਿੱਚ ਸਵੈ-ਪ੍ਰਮੋਸ਼ਨ ਦੇ ਇੱਕ ਰੂਪ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨਿਮਰ ਹੋਣ ਦਾ ਦਿਖਾਵਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਜਾਂ ਜਾਇਦਾਦਾਂ ਬਾਰੇ ਸ਼ੇਖੀ ਮਾਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਵਰਤਾਰੇ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਸਮਾਜਿਕ ਰੁਤਬਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੀ ਦੌਲਤ ਜਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਦਾ ਦਿਖਾਵਾ ਕਰਦੇ ਸਨ।

ਨਿਮਰਤਾ ਭਰੀ ਸ਼ੇਖੀ ਅਕਸਰ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ 'ਤੇ ਦੇਖੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣੀਆਂ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਪੋਸਟ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਝੂਠੀ ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਢੱਕਦੇ ਹਨ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਕੋਈ ਲਿਖ ਸਕਦਾ ਹੈ, "ਹੁਣੇ ਮੇਰੀ ਪਹਿਲੀ ਮੈਰਾਥਨ ਦੌੜੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਮੈਂ ਕਦੇ ਇਸ ਲਈ ਸਿਖਲਾਈ ਨਹੀਂ ਲਈ!" ਇਸ ਕਥਨ ਤੋਂ ਭਾਵ ਹੈ ਕਿ ਵਿਅਕਤੀ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਤਿਭਾਸ਼ਾਲੀ ਹੈ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੇ ਕੁਝ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੁਝ ਲੋਕ ਇਹ ਦਲੀਲ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਸ਼ੇਖੀ ਮਾਰਨਾ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ ਦਾ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ ਹੈ, ਇਹ ਦੂਜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਈਰਖਾ ਅਤੇ ਅਯੋਗਤਾ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਵੀ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਤੁਲਨਾ ਅਤੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੀ ਇੱਕ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਲੋਕ ਲਗਾਤਾਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ, ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਸ਼ੇਖੀ ਮਾਰਨਾ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੇ ਅਭਿਆਸ ਦਾ ਇੱਕ ਆਧੁਨਿਕ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਸਤ੍ਹਾ 'ਤੇ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਜਾਪਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਇਸਦੇ ਅੰਤਰੀਵ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸਾਡੀ ਮਾਨਸਿਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ 'ਤੇ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਲਈ ਇਸ ਵਿਵਹਾਰ ਨੂੰ ਪਛਾਣਨਾ ਅਤੇ ਸੂਖਮ ਸਵੈ-ਪ੍ਰਮੋਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕਤਾ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸੱਚੀ ਨਿਮਰਤਾ ਲਈ ਯਤਨ ਕਰਨਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।

ਕਈ ਅਦੁਅਮਰੀਕਾ, ਜਰਮਨੀ ਅਤੇ ਬੈਲਜੀਅਮ ਦੇ ਗੁਦਾਮ ਵਿੱਚ ਗੁੱਡੀਆਂ ਸਟਾਕ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਤੇਜ਼ ਡਿਲੀਵਰੀ! ਆਓ!!!